Homeopathie als behandelmethode

Geschiedenis

De homeopathie als geneeskundig model is gebaseerd op de gelijksoortigheidsregel, een natuurwet. Ontdekt en vastgesteld door Samuel Hahnemann, een Duitse arts-chemicus die uit onvrede met de geneeskundige praktijk van zijn tijd (18e eeuw, aderlaten en purgeren) als vertaler van scheikundige en medische boeken in zijn levensonderhoud voorzag. Al vertalend ontdekte hij ongerijmdheden, waardoor hij de stof waar het om ging, de Kina-bast (China officinalis) op zichzelf uitprobeerde. Hij werd er ziek van, dat was vervelend, maar tot zijn verrassing bleken het de ziekteverschijnselen te zijn die sterk leken op die van Malaria, en dat was nu net de ziekte waarvoor de Kina-bast werd voorgeschreven.

Deze ontdekking was de basis voor de Similia-regel: Similia Similibus Curentur. Ofwel: het gelijke dient door het gelijkende genezen te worden. En vertaald houdt dit in dat een zieke met al zijn klachten genezen moet worden met een stof die bij gezonde proefpersonen gelijksoortige klachten kan opwekken als die waaraan de patiënt lijdt.

Gaandeweg ontdekte hij dat hij met deze methode, die hij homeopathie was gaan noemen naar het Grieks: homoios (dezelfde) pathos (ziekte) , een krachtig werktuig in handen had waarmee hij zieken kon genezen.

Hahnemann - Artsenpraktijk voor integrale geneeskunde

Uit verschillende bronnen

De homeopathische geneesmiddelen komen uit verschillende bronnen:

  1. de plantenwereld: middelen gemaakt van (delen van) planten, zoals de Aconitum, of de Echinacea.
  2. de dierenwereld: de middelen van dierlijke oorsprong, zoals de honingbij, of slangengif.
  3. de minerale wereld, de dode natuur: de elementen, zwavel, fosfor, ijzer, de mineralen zoals het keukenzout (natrium-chloride) of zilvernitraat.

Hahnemann ontdekte ook dat er grote verergering van de klachten optrad als hij de geneesmiddelen in onverdunde vorm toediende. Simpelweg verdunnen echter deed na toenemende verdunning ook de werking verliezen. Door zijn scheikundige achtergrond vermoedde hij dat dit wellicht veroorzaakt werd door een onvoldoende menging van zijn oplossing. Hij besloot de verdunningsstappen te standaardiseren en tussen elke verdunningsstap een vast aantal schudslagen in te voeren. De op deze wijze geproduceerde middelen bleken hun werking wel te hebben behouden!

Dit proces noemen we potentiëren.

  • We kennen D-potenties: verdunningsstappen van 1 op 10 en
  • C-potenties: verdunningsstappen van 1 op 100
  • Nieuwere methodes leveren K-potenties op (volgens Korsakoff).

De homeopathische geneesmiddelen komen uit verschillende bronnen:

  1. de plantenwereld: middelen gemaakt van (delen van) planten, zoals de Aconitum, of de Echinacea.
  2. de dierenwereld: de middelen van dierlijke oorsprong, zoals de honingbij, of slangengif.
  3. de minerale wereld, de dode natuur: de elementen, zwavel, fosfor, ijzer, de mineralen zoals het keukenzout (natrium-chloride) of zilvernitraat.

Hahnemann ontdekte ook dat er grote verergering van de klachten optrad als hij de geneesmiddelen in onverdunde vorm toediende. Simpelweg verdunnen echter deed na toenemende verdunning ook de werking verliezen. Door zijn scheikundige achtergrond vermoedde hij dat dit wellicht veroorzaakt werd door een onvoldoende menging van zijn oplossing. Hij besloot de verdunningsstappen te standaardiseren en tussen elke verdunningsstap een vast aantal schudslagen in te voeren. De op deze wijze geproduceerde middelen bleken hun werking wel te hebben behouden!

Dit proces noemen we potentiëren.

  • We kennen D-potenties: verdunningsstappen van 1 op 10 en
  • C-potenties: verdunningsstappen van 1 op 100
  • Nieuwere methodes leveren K-potenties op (volgens Korsakoff).

Methode:

In de homeopathische praktijk vergelijken we de klachten en symptomen van de patiënt met de zogenaamde geneesmiddelbeelden, waarin de symptomen van die middelen gerangschikt staan. Het meest passende middel, waarmee de meeste overeenkomst bestaat tussen de totaliteit van het klachtbeeld en het geneesmiddelbeeld, wordt voorgeschreven.

In de meeste gevallen als een éénmalige dosering: enkele korrels onder de tong. We zoeken dus een middel dat in hoge dosering bij gezonde proefpersonen klachten veroorzaakt die lijken op de klachten waar de patiënt aan lijdt; dit middel veroorzaakt in lage dosering (de gepotentieerde vorm) bij de patiënt genezing van die symptomen: het is precies de prikkel tot zelfherstel.

HomeopathieDe benadering van klachten op deze manier sluit nauw aan bij de systeembiologie, waarover prof. J. van der Greef, hoogleraar systeembiologie in Leiden zegt in een interview met het Tijdschrift voor Integrale Geneeskunde (1-2015, p 11-15): “in een levend organisme staat alles met alles continu in relatie tot elkaar, ook met de psyche, op alle niveaus, én op een niet-lineaire manier”.
Deze dynamiek leidt er toe dat de ontstaansgeschiedenis van klachten een belangwekkende betekenis krijgt; blaasontsteking ten gevolge van kou wijst op een bepaalde categorie middelen. Net zo bij klachten die zijn ontstaan sinds een ingrijpende gebeurtenis, of bv sinds vaccinatie.

In de homeopathische praktijk vergelijken we de klachten en symptomen van de patiënt met de zogenaamde geneesmiddelbeelden, waarin de symptomen van die middelen gerangschikt staan. Het meest passende middel, waarmee de meeste overeenkomst bestaat tussen de totaliteit van het klachtbeeld en het geneesmiddelbeeld, wordt voorgeschreven.

In de meeste gevallen als een éénmalige dosering: enkele korrels onder de tong. We zoeken dus een middel dat in hoge dosering bij gezonde proefpersonen klachten veroorzaakt die lijken op de klachten waar de patiënt aan lijdt; dit middel veroorzaakt in lage dosering (de gepotentieerde vorm) bij de patiënt genezing van die symptomen: het is precies de prikkel tot zelfherstel.

De benadering van klachten op deze manier sluit nauw aan bij de systeembiologie, waarover prof. J. van der Greef, hoogleraar systeembiologie in Leiden zegt in een interview met het Tijdschrift voor Integrale Geneeskunde (1-2015, p 11-15): “in een levend organisme staat alles met alles continu in relatie tot elkaar, ook met de psyche, op alle niveaus, én op een niet-lineaire manier”.
Deze dynamiek leidt er toe dat de ontstaansgeschiedenis van klachten een belangwekkende betekenis krijgt; blaasontsteking ten gevolge van kou wijst op een bepaalde categorie middelen. Net zo bij klachten die zijn ontstaan sinds een ingrijpende gebeurtenis, of bv sinds vaccinatie.

Uit het verhaal van de patiënt gebruiken we de eigenaardige, karakteristieke en bijzondere symptomen om in het symptomenregister te zoeken naar het bijpassende middel. We gebruiken hiervoor een boek: het Repertorium. (Een in boekvorm gerangschikte lijst of register van symptomen, met daarachter vermeld de middelen waarvan bekend is dat die het betreffende symptoom kunnen veroorzaken in hoge dosering, en tegelijk kunnen genezen in lage dosering.)

Als we met dit hulpmiddel een gelijksoortig geneesmiddel hebben gevonden, vergelijken we ter bevestiging het ziektebeeld met het betreffende geneesmiddelbeeld. Deze geneesmiddelbeelden staan weer in andere boeken: de Materia Medica. (een in boekvorm gerangschikte lijst van geneesmiddelbeelden. Elk geneesmiddelbeeld vormt een lijst van symptomen die bekend zijn voor het betreffende middel)

Uiteindelijk besluiten we tot het voorschrijven van het best passende homeopathische geneesmiddel.
Doorgaans bestel ik het middel met een recept bij de Hahnemann apotheek in Heiloo, die het dan per post naar u toe stuurt; soms bij uw eigen apotheek.

Na inname van het middel kan een zogenaamde beginverergering optreden; onschuldig, meestal kortdurend, en het herstelt vanzelf. Het is een teken dat het lichaam reageert! Daarna treedt er verbetering van de hoofdklacht op. Bij acute klachten een snelle verbetering, bij chronische klachten een meer geleidelijke verbetering. In het verloop van de genezing kunnen ook klachten die vroeger optraden, weer even opkomen. Ook dit herstelt vanzelf.

Uit het verhaal van de patiënt gebruiken we de eigenaardige, karakteristieke en bijzondere symptomen om in het symptomenregister te zoeken naar het bijpassende middel. We gebruiken hiervoor een boek: het Repertorium. (Een in boekvorm gerangschikte lijst of register van symptomen, met daarachter vermeld de middelen waarvan bekend is dat die het betreffende symptoom kunnen veroorzaken in hoge dosering, en tegelijk kunnen genezen in lage dosering.)

Als we met dit hulpmiddel een gelijksoortig geneesmiddel hebben gevonden, vergelijken we ter bevestiging het ziektebeeld met het betreffende geneesmiddelbeeld. Deze geneesmiddelbeelden staan weer in andere boeken: de Materia Medica. (een in boekvorm gerangschikte lijst van geneesmiddelbeelden. Elk geneesmiddelbeeld vormt een lijst van symptomen die bekend zijn voor het betreffende middel)

Uiteindelijk besluiten we tot het voorschrijven van het best passende homeopathische geneesmiddel.
Doorgaans bestel ik het middel met een recept bij de Hahnemann apotheek in Heiloo, die het dan per post naar u toe stuurt; soms bij uw eigen apotheek.

Na inname van het middel kan een zogenaamde beginverergering optreden; onschuldig, meestal kortdurend, en het herstelt vanzelf. Het is een teken dat het lichaam reageert! Daarna treedt er verbetering van de hoofdklacht op. Bij acute klachten een snelle verbetering, bij chronische klachten een meer geleidelijke verbetering. In het verloop van de genezing kunnen ook klachten die vroeger optraden, weer even opkomen. Ook dit herstelt vanzelf.

Voor meer en uitgebreider informatie over homeopathie: www.homeopathie.nl .
Hier kunt u lezen over onderzoek, wetenschappelijke literatuur waaruit werkzaamheid en effectiviteit van de homeopathie duidelijk wordt.

Voor welke klachten kunt u een homeopathische behandeling vragen?


Homeopathie als geneesmethode